Terima Kasih Bali!

16 september - 27 september

Naast Australië ben ik ook even in Indonesië geweest. Hierbij mijn blog over Bali en de eilanden :)

Via Facebook was ik in contact gekomen met Mark, een Nederlander uit Twente. Lisanna had me al verteld dat hij totaal anders was dan ik, maar wel een aardige jongen. Toch een fijn idee dat iemand die je kent hem heeft ontmoet met een positieve ervaring.
Vrijdag 16 september heb ik Mark ontmoet op het vliegveld, een vlucht van drie uur waarna we rond 1 uur in de nacht aankwamen op Bali. Bij de uitgang van het vliegveld stonden tientallen taxichauffeurs die niet verlegen waren om je bijna mee te trekken naar hun auto. Vervolgens ruim een uur in de auto gezeten doordat de chauffeur de weg niet wist naar onze homestay. Uiteindelijk rond 2.30 aangekomen, daarna ingecheckt, spullen uitgepakt, gedoucht en naar bed. 

Na maar drie uurtjes slaap hebben we de volgende dag ontbeten en de buurt een beetje verkend. Vervolgens allebei een scooter gehuurd en door het drukke verkeer naar Goa Gajah, dit betekent olifanten tempel. De tempel lag in een mooie omgeving en had verschillende elementen van olifanten, vandaar de naam. Na een leuke wandeling gingen we op de scooter verder naar Monkey Forest. Je moet je voorstellen dat iedereen onveilig rijdt op Bali en dan is Ubud ontzettend druk, onoverzichtelijk en chaotisch. Dat alles bij elkaar zorgde ervoor dat ik wel tien keer heb gedacht een ongeluk te krijgen en we zijn wel vijf keer verkeerd gereden. Mark was zo eigenwijs dat hij steeds de files wilde vermijden, door er omheen te rijden. Hierdoor verloren we juist tijd in plaats van tijd te besparen, want het slimste is om de borden te volgen. Dan weet je in ieder geval zeker dat je op de juiste plek komt. Ondertussen waren we elkaar al twee keer kwijt geraakt doordat Mark ver vooruit reed en de derde keer ging het verkeerd. Ik ben hem uit het zicht verloren en besloot om zelf verder te gaan. Ik haalde iets te eten en reed naar Monkey Forest door simpelweg de verkeersborden te volgen. Mark nam zijn mobiel niet op en ik wilde niet nog meer tijd verliezen, dus ik heb lekker in mijn eentje de apen wereld bewonderd. Overal liepen apen, van de allerkleinsten tot de grote bazen. Er was een speciaal gebied waar het mogelijk was om de apen banaan te voeren. Voor nog geen dollar kreeg ik een aantal kleine bananen. Voordat ik het besefte, hadden de apen al door dat ik bananen in mijn handen had. De eerste keer kwam er een aap rustig op mijn arm zijn banaan op eten, die foto is gelukt. Twee seconden erna sprongen er twee apen tegelijk op mijn benen en pakten snel de bananen uit mijn handen. Ik was natuurlijk te laat om de camera aan iemand te geven, maar ik heb mijn camera daarna in de handen van een chick geduwd en gevraagd of ze een foto wilde maken van de volgende aap. Er kwam nog één aap op me klauteren en daarna waren de banen op. Wat een super leuke ervaring! Ik twijfelde om bananen te voeren, aangezien de apen agressief kunnen worden of onverwachtse bewegingen kunnen maken maar gelukkig ging het allemaal goed :). Tot slot nog een mooie wandeling gemaakt en daarna werd ik gebeld door Mark, die ik een tijdje later tegen kwam bij de uitgang. Om de dag af te sluiten, wilden we naar een waterval maar deze was veel verder weg dan we dachten en het ging keihard regenen dus zijn we naar het hostel gegaan. Iets gegeten en ik op tijd naar bed. Rond half 1 werd ik wakker en hoorde ik Mark buiten zitten met twee Poolse meiden. Na 3am werd ik wakker doordat Mark de kamer binnen kwam, half dronken. Hij wist dat we de volgende dag om 8 uur een afspraak hadden met Puja, de guide die ons een dag zou rond rijden. Zondag ochtend was Mark niet wakker te krijgen dus ik ging in mijn eentje naar de ontbijt ruimte. Hier heb ik Franse Julien ontmoet, met wie ik ook in contact was gekomen via Facebook. Hij wilde graag mee die dag en wist net als Mark helemaal niets over Bali dus ook hij vond het makkelijk om mijn plannen 'te volgen'. Om 8 uur stond Puja op de stoep en heb ik nog gecheckt of Mark wakker was. Hij vertelde me dat hij er lekker een zuip vakantie van wilde maken. Had hij ineens besloten terwijl hij van te voren liet weten dat hij net als ik juist cultuur en natuur wilde zien. Prima Mark, have fun en aju! 
Een hele volle, indrukwekkende, gezellige dag gehad met Puja en Julien. Puja gaf ons interessante informatie en nam ons mee naar een aantal plaatsjes/activiteiten die niet op mijn lijstje stonden. We hadden de dag niet beter kunnen beginnen dan bij Pura Tirta Empul Temple - Holy Spring Water. Een mooie, unieke ervaring in het heilige water voor een 'spiritual cleanse'. Om in het water te gaan, kregen we een sarong die Puja op een professionele manier bij ons had om gedaan. Ik voelde me voor even een Balinese vrouw haha. We begonnen met een gebed, daarna zijn we in de rij aangesloten om vervolgens onszelf ruim tien keer te laten zondigen in het water. Er kwam water uit de muur door een soort fontein met één straal, hiervan wel twintig op rij. Eerst deed ik mijn handen in een gebedshouding en sloot ik mijn ogen voor de waterstraal, vervolgens deed ik mijn hoofd onder de straal en zorgde dat mijn haar, gezicht, nek en armen nat werden. Het is de bedoeling dat je hele lichaam wordt gezondigd en niet alleen je hoofd. De laatste drie fonteinen moesten we van drinken om het zondigen mee af te sluiten. Puja vroeg ons hoe we ons voelden. Ik voelde me niet een ander mens, maar wel heel ontspannen en alsof er een last van mijn schouders was gevallen. Vooral het bidden voordat we het water in gingen, gaf voor mij een voldaan gevoel. Het voelde alsof het heilige water de lasten van mijn gebed van me had afgewassen. Normaal gesproken ben ik erg nuchter met dat soort dingen en voel ik niets, maar nu voelde ik echt iets. Kortom, een hele nieuwe ervaring :).
De volgende stop was Tegalalang Rice Terrace, een ontzettend breed rijstveld van lagen waar je overheen kon lopen. Bij terugkomst was er een plekje om foto's te maken met 'I love Bali' en verschillende bordjes met tekst erop, zoals 'There is always sun in Bali'. De foto's weergeven een sfeervol beeld van vrolijke kleuren met het rijstveld op de achtergrond. 
Daarna zijn Julien en ik verdwaald in een super groot rijstveld en toen Puja ons had gevonden, raakten we hem vervolgens kwijt. Het leek wel een doolhof haha xD. Puja heeft ons zijn thuis laten zien. Hij woont met de hele familie op één terrein met verschillende huisjes en een tempel voor de familie. Tegenover zijn huis werd er gegokt op de Balinese manier. Een bordspel met zes afbeeldingen die op drie dobbelstenen zijn afgebeeld. De dobbelstenen worden één keer heen en weer geschud in een box. Dan legt iedereen geld op het bordspel en daarna wordt de box geopend. Wanneer een afbeelding meerdere keren aan top ligt op de dobbelstenen, wordt het geld dat je verdient verdubbeld of zelfs verdrievoudigd. Leuk en verslavend spel, maar helaas had ik geen geluk.
Puja nam ons mee naar een koffieproeverij bij een bedrijf waar de bekende Luwak koffie werd geproduceerd. Een luwak is een schattig diertje (Google even haha) dat overdag slaapt en 's nachts actief is. Door wat het eet, poept het kleine boontjes uit. Deze worden kort samengevat door het bedrijf schoongemaakt, gebrand en daarna wordt er koffie van gemaakt. Leuk hè :). De koffie is ontzettend sterk, ik heb een klein slokje genomen maar zelfs dat was al teveel, voor een niet koffie drinker vreselijk haha. Naast diverse lekkere theesmaken die we mochten proeven, vond ik de vanille koffie echt heerlijk! Onze volgende stop was Junglefish. Ik had gehoord dat dit een erg mooie, luxe plek is om lekker een dag te relaxen. Dat was het zeker, maar voor ons helaas geen tijd om daar een dag te spenderen. Het was wel heel sfeervol met een infinity pool, bar, lounge hutjes, een restaurant, etc. Er waren voornamelijk veel jongeren. Rond twee uur hadden we eindelijk tijd voor lunch in een lokaal tentje, dit noemen ze trouwens een Warong in Bali. Een lokaal restaurantje gerund door een Balinese familie. Voor mij was het eten te pittig maar lekker was het wel. Na de lunch door naar de prachtige Pura Ulun Danu Bratan Temple. Deze tempel staat op het 50.000 rupard biljet. Wat hier gebeurde was ook weer een aparte beleving. Ik werd door een groep Balinezen gevraagd om op de foto te gaan met ze. Daarna hield het nog niet op. Nadat mensen dit fotomoment hadden gezien, wilde ineens iedere Balinees met me op de foto. Sorry mensen, heel leuk en aardig, maar ik wil graag verder. Ajuu! Later maakte Julien een foto van me, stond er een Balinese vrouw stiekem een foto van me te maken. Bizar! Puja vertelde me dat de lokale mensen het leuk vinden om over te komen alsof ze veel vrienden hebben uit andere landen. Zo kan het natuurlijk ook haha xD. Één van de hoogtepunten die ik graag wilde bezoeken, was de Gitgit Waterfall. Helaas kwamen we hier pas rond 5.30pm aan, waardoor het te donker was om mooie foto's te maken. Rond 8pm kwamen we aan in Lovina waar Julien en ik iets hebben gegeten en overnacht in Hotel Angsoka. Er liepen daar kittens rond op het terrein, super schattig :). 

Maandag 19 september hebben Julien en ik een stukje Lovina gezien en vervolgens allebei een scooter gehuurd bij het hotel om alsnog de 
Gitgit Waterfall te bewonderen in het licht. Onderweg op de scooter begon het pijpenstelen te regen. We zijn gestopt om te schuilen en een poncho te kopen. Niet een poncho zoals in Nederland, maar dikker materiaal en tot mijn enkels. Ideaal om op de scooter een tas op je rug droog te houden en je benen te bedekken. Ook erg sexy trouwens! Na een stukje rijden zijn we weer gestopt, omdat de harde regen pijn deed in ons gezicht. We konden droog zitten bij een stel van een klein lokaal winkeltje en daar hebben we heerlijk gegeten voor maar $1.50 per persoon. Wat een lieve, behulpzame mensen :). Nadat de heftigste regenbui eindelijk over was, hoefden we nog een klein stukje tot de waterval. Bij aankomst was het gelukkig droog en er was niemand te bekennen, ideaal om foto's te maken. Voordat we gingen wandelen, kwam er een meisje naar me toe met armbandjes die ze wilde verkopen. Voor 2 dollar mocht zij kiezen welk armbandje ik moest nemen. Kindje blij en ik heb een 'I love Bali' armbandje haha. Na de tijd te hebben genomen om de waterval de bewonderen, welke trouwens de hoogste is van Bali met 35 meter, gingen we opzoek naar winkeltjes voor kleding. Dit was een hele uitdaging. Ondertussen verloor ik mijn geduld na al zoveel mensen om de weg te hebben gevraagd zonder resultaat. Tot ineens een hele aardige man naast ons kwam staan om te vragen waar we naartoe wilden. Hij is speciaal voor ons een andere weg gereden zodat we hem konden volgen naar de winkels. Uiteindelijk ergens naar binnen gelopen en met handen en voeten uitgelegd wat ik wilde. Twee broeken gekocht, 5$ per stuk. Van die chill broeken met dunne luchtige stof en bloemetjes print die ik normaal nooit zou dragen, maar op Bali kan alles. Net als in Australië trouwens, maar dat terzijde :P. Onderweg naar het hotel zijn we gestopt bij een winkeltje om iets te snacken. Daar was een Balinese man die vroeg of ik uit Denemarken kwam, omdat hij me er zo vond uitzien. Toen ik zei dat ik Nederlands ben, vertelde hij dat hij 18 jaar in Nederland heeft gewoond. Hij sprak het bijna vloeiend. Hij kon me dus mooi de weg wijzen, ook wel eens fijn in plaats van 10 mensen de weg te moeten vragen zonder resultaat. Na aankomst bij het hotel waren we nog net op tijd voor een prachtige zonsondergang aan de haven met bergen op de achtergrond en kleurrijke lucht met wolken voor het perfecte plaatje. Dit was één van de mooiste zonsondergangen die ik heb gezien en zoals de meeste mensen weten, ben ik er gek op en heb ik er al ontzettend veel bewonderd :). Na iets te eten in het hotel bracht een personeelslid van het hotel ons naar Penolakan. Een rit van twee uur, dus we kwamen er later op de avond aan. In het plaatsje kwamen we een vriend tegen van de taxichauffeur en die vriend heeft een oom en tante heeft met twee homestays. Via hem zijn we ingecheckt bij homestay Om-Ahara. Wat een ontzettend lief stel verwelkomde ons daar met warmte, meneer en mevrouw Ketut Dasi. Meneer stook een vuurtje, het was daar koud vergeleken met andere gebieden in Bali, mevrouw zette thee en gaf er wat lekkers bij. We hebben gezellig gekletst en Julien kreeg uitleg over het hiken van Mount Batur. Hiervoor moest hij al om 3 uur 's nachts paraat staan en ik ben nog lekker op bed blijven liggen. Mount Batur is een vulkaan van 1717 meter hoog die erg bekend is voor hiking tours om aan de top van de berg de zonsopgang te zien. Aangezien ik al zoveel mooie hikes heb gedaan in Australië vond ik het een fijner idee om in bed te blijven en energie + geld te sparen voor andere activiteiten. Tevens was het een risico of de zonsopgang wel zichtbaar zou zijn, aangezien er vaak mist en bewolking is in de nacht/vroege ochtend. 

Terwijl Julien onderweg was terug naar het hostel heb ik mezelf opgefrist en ontbijt gekregen van mevrouw. Vervolgens zijn we van 10 tot 17 uur rond gereden door meneer. Eerst gestopt bij de Mount Batur Lookout, erg mooi uitzicht. Daarna een tour door de grootste tempel van Bali, Temple Pura-Besakih. Dit bestaat uit vijftig verschillende complexen. De guide legde ons iets uit over de verschillende kleuren parasols die bij tempels staan en over de symbolen van het gebed. 
De parasols zijn als volgt:
- Rood = vuur
- Zwart = water
- Wit = maan
- Wit + zwart = goed en slecht
- Geel = zon
- Wit + geel = wind
Het bidden:
- Gras tussen handen = handen schoonmaken
- Water over hoofd = schoonmaken
- Bloem in handen met bidden 
- Bloem achter je oor = andere mensen vertellen
- Rijstkorrels op je voorhoofd = gezegend worden

Vervolgens verder gereden naar Taman Tirtagangga, een waterpaleis met tuinen. Hele gezellige sfeer door de bloemetjes, bruggetjes, fonteintjes en imposante beelden. In Sidemen zijn we verbleven in Villa Karma Loka met een heerlijk zwembad waarin we uitzicht hadden op een berg vol groen. 

Woensdag 21 september werden we 
om 9 uur opgehaald door Puja om twee tempels te bezoeken, Kartagosa en Goa Lawah. Goa Lawah betekent vleermuizen tempel. Deze tempel wordt gebruikt voor crematies. Familieleden laten het as vrij in de oceaan en dragen de ziel van de overleden persoon mee naar huis. Een gave extra van de tempel is een grot vol met vleermuizen, duizenden!! Vervolgens door gereden naar Pedangbai, een plaats aan de oostkust, om vanaf hier met de Fast Ferry naar de Gili eilanden te gaan. Yeah! Daar keek ik zo naar uit! Op Gili T heb ik Julien gedag gezegd, ik vond het fijn om weer zelf op pad te gaan. Eerst rond gelopen op Gili T, gekletst met de familie van het homestay en 's avonds gegeten tussen de gezellige uitgaansgelegenheden. 

Donderdag ochtend 22 september met de boot naar het rustige Gili Air om bij te komen van de afgelopen drukke weken en te genieten van zon aan het zwembad. Ik verbleef bij Bedagang Backpackers wat eruit zag als een dorpje van slaaphutten. Even heel iets anders dan een hostel of homestay. Er heerste een relaxte sfeer en ik was gezellig onder de mensen. Dat is het voordeel van een backpackers accommodatie, je spreekt altijd wel iemand als je ervoor open staat :). Na twee uurtjes zonnen ging het regenen, helaas kwam dit heel veel voor tijdens mijn vakantie, zowel op Bali als op de eilanden. De regenbuien waren van korte duur, maar vielen dan wel vaker op een dag. Ondanks dat ik me had ingesmeerd en regelmatig in het zwembad lag, was ik voor het eerst in tijden aardig verbrand. Als het dan maar mooi bijkleurt hè.. :P.
's Avonds de zonsondergang gezien die eiland Meno en de bergen in de verte een aparte verduistering gaf. Vervolgens gekletst met een Australiër die mij vragen stelde over Australië, hoe grappig is dat, en mijn foto's van de westkust bewonderde. Tenslotte iets gegeten en geslapen met een muggennet om mij heen. Dit was dan ook alles in de hut, een matras op de grond netjes opgemaakt met een net erom heen. Verder kon ik nog net mijn tas kwijt en stond er een ventilator. Lang leven back to basic. Ohja, overdag was de stroom weg gevallen op het hele eiland! Welkom in Indonesië hahaha. De volgende dag om 11 uur de boot naar Lembongan, althans dat was de bedoeling. Ze verkopen zoveel last minute tickets dat van te voren boeken helemaal geen garantie geeft dat je ook echt de boot op kan. Ik stond bij de ticket controle en werd geweigerd omdat de boot vol was. Je kunt je wel voorstellen hoe ik daar stond te tieren tegen die mensen. Ik was niet de enige.. Na de organisatie van de boot verdrietig en gefrustreerd tegelijk aan te kijken, kreeg ik gelukkig een ticket voor de volgende boot. Eind van de middag kwam ik aan op Nusa Lembongan. Hier werden ongeveer vijftig mensen vervoerd met jeeps naar de accommodaties. Ik zag aan een chick dat ze Nederlands was en alleen, dus ik vroeg of ze al iets had geboekt. Dat had ze niet en ik betaalde voor een tweepersoonskamer dus ik vroeg of ze het leuk vond om met mij een kamer te delen, scheelde voor mij ook kosten. Het was een prima kamer met een heel groot, fijn tweepersoonsbed en balkonnetje met uitzicht op het zwembad. Arende en ik hadden al snel leuke gesprekken en 's avonds hebben we gezellig gegeten + kaart spelletjes gedaan met twee Duitse jongens die zij op Gili T had leren kennen. Zaterdag 24 september begon rond 8 uur 's ochtends onze snorkel tour. We kwamen in contact met twee leuke Duitse meiden en waren op een boot met ongeveer 15 mensen. Onze eerste stop was Manta Point waar ik letterlijk met een grote manta ray oog in oog kwam toen hij op me af zwom en op één meter van me vandaan onder me langs zwom. Wat een gave ervaring en wat een gaaf dier! Het enige minpunt op die plek was het vervuilde, troebele water. Triest om te zien dat mensen zoveel troep in het water gooien en daarmee de natuur beschadigen. De volgende drie snorkel plekken waren erg mooi met helder water en allerlei vissen + variërend kleurrijk koraal wat duidelijk in leven was in plaats van afgestorven delen. Na de tour hebben Arende en ik geluncht en zijn we met die Duitse meiden op de scooter naar Dream Beach gereden om daar leuke foto's te maken op een schommel met uitzicht op strand en zee. Vervolgens nog even gekletst met Arende, haar gedag gezegd en om 4 uur de boot genomen naar Bali. Daar overnacht in Sanur.

Zondag 25/09 was mijn laatste dag met Puja. We zijn begonnen bij de Pura Tanah Lot Temple welke aan zee ligt. Hier niet alleen de tempel bekeken, maar mijn ogen waren op iets anders gericht, namelijk een python slang van ruim 5 meter lang en 20 kilo zwaar. De verzorger zag er vriendelijk uit en ging zorgvuldig om met de slang. Niemand wilde de slang vasthouden voor vier dollar, maar Valérie natuurlijk wel. Een aantal leuke foto's gemaakt in een deuk gelegen met die man. Wat een gigantisch dier was die slang! Vervolgens naar surf plaats Canggu waar ik luxe heb geluncht bij Finn's Beach Club. Hier ligt het zwembad aan het strand met uitzicht op zee. Daarnaast zijn er diverse luxe lounge gelegenheden en restaurants. Tevens worden er evenementen georganiseerd zoals bruiloften. Na de lunch verder naar Uluwatu Monkey Temple. Deze tempel staat op een berg aan de oceaan, maar verder vond ik het niet zo bijzonder. Blue Point Beach was vol met surfers. Ik heb nog nooit zoveel surfers tegelijk in het water gezien, heel gaaf! Hier hebben Puja en ik dan ook de tijd genomen om het surfen te bewonderen. Onze laatste stop was Kedongan Beach. Helaas was er geen zonsondergang door teveel bewolking, maar ik heb me kapot gelachen om Chinezen/Japanners die voor je gaan staan en 87 foto's maken, uiteraard met de welbekende selfie stick. En dat terwijl er geen zonsondergang was, ongelooflijk xD. Tijdens ons vis diner werden diverse Balinese dansen uitgevoerd en er was een gezellig Balinees bandje dat langs tafels ging om op te treden en wat geld te ontvangen. De dansen waren als volgt:
- Welkomstdans
- Dans van respect 
- Bloemen van de wereld
- Dans van vriendschap

Tot slot heeft Puja me afgezet bij Hotel Agung Residence in Kuta waar ik een heerlijk tweepersoonsbed voor mezelf had en een fijne douche. 
Van de 10 douches had ik maar 3 warme gehad dus dit was wel even fijn. 

Maandag 26 september was mijn laatste dag op Bali. Ik heb mijn dag doorgebracht op de scooter door Kuta en Seminyak. Eerst ben ik naar een lokale kledingwinkel geweest, soort Primark zo groot en rommelig.  Vervolgens een uurtje gerelaxt in het hotel en opgefrist. Daarna ging het keihard regenen terwijl ik naar het strand wilde om een baby schildpad vrij te laten. De taxi kwam maar niet dus uiteindelijk ben ik toch op de scooter gestapt in de zeikende regen. Doordat Balinezen zo goed de weg kunnen wijzen, not, zat ik een uur op scooter en kwam ik doorweekt aan bij de Turtle Society. Ik was precies op tijd om in de rij aan te sluiten, een schildpadje overhandigd te krijgen en deze vrij te laten op het strand. Wat een ervaring! Al die schattige schildpadjes wankelend naar zee om vervolgens voor het eerst vrij te zwemmen. Prachtig! Mijn schildpadje Tommy, zo heb ik hem genoemd ;p, had er nogal moeite mee. Hij viel steeds in een kuiltje in het zand waardoor hij niet verder kon lopen. Ikzelf mocht hem niet aanraken, dus een medewerker heeft hem geholpen. Uiteindelijk heeft hij het gehaald, als één van de laatsten was hij in zee haha, te schattig :). Rond vijf uur zat ik weer op de scooter, onderweg naar de luxe Potato Head Beach Club in Seminyak. Hetzelfde idee als de club in Canggu. Na zoveel maaltijden tussen de 2 en 6 dollar te hebben gegeten, was ik wel toe aan luxe. Om mijn vakantie mee af te sluiten :). Zelfs de patatjes waren op een speciale manier bereid en normaal gesproken ben ik geen groot fan van broodjes hamburger maar die was toch echt verrukkelijk! Als kers op de taart een heerlijke sundea met vanille ijs, toffee, banaan, aardbeien en slagroom. Het verbaasde me hoe zelfverzekerd ik steeds op de scooter zat en dat ik zelfs in het donker in mijn eentje de weg terug kon vinden naar Kuta. Hier heb ik de scooter weg gebracht en eindelijk een heerlijke massage gehad van een uur, helemaal zen :). Tot slot naar het hotel gegaan, omgekleed en bagage gepakt, daarna met een taxi naar het vliegveld. Het was een top vakantie =D

Terima Kasih Bali!